Het lichaam spreekt voordat jij aan het praten bent.
In samenwerking met Tess van Oosten
Januari 2020
Pip door Meike van der Weij
Pip door Meike van der Weij
Frederique
Ik ben eigenlijk altijd al een wat voller persoon geweest. In de tijd dat ik opgroeide werd ik al veel geconfronteerd met het ideale uiterlijk op social media, nu is dat tegenwoordig al wat veranderd. Ik was niet tevreden met mijn lichaam en ik wilde er wat aan gaan doen. Dat ik wat voller ben gebouwd, daar kan ik niks aan doen, dat is mijn bouw en ik moest dat überhaupt gewoon accepteren dat ik nooit zo slank zou zijn zoals ik wilde.
Over de jaren heen heb ik denk ik wel tientallen verschillende diëten geprobeerd, daarbij deed ik ook aan sporten en nam ik voeding supplementen. Iedere keer als ik aan zo een dieet begon werkte het voor een korte periode en daarna ging het eigenlijk altijd weer bergafwaarts. Ik merkte ook aan mezelf dat ik er doodongelukkig van werd. Wanneer het dan niet lukte gingen de mensen om mij heen zich er ook nog eens mee bemoeien dat ik weer gezonder moest gaan eten. In mijn laatste relatie werd ik ook altijd behoorlijk op de feiten gedrukt als ik iets te eten nam wat niet bepaald gezond was. Het werd altijd direct tegen me gezegd, ook de mensen die dicht bij mij stonden vertelde mij regelmatig dat als ik zo door zou gaan, ik echt dik zou worden. Op deze manier werd ik ontzettend onzeker. Er zijn daarentegen ook altijd wel mensen geweest die mij zeiden dat ik mooi ben zoals ik ben, maar op een gegeven moment zit je op zo een diep level van onzekerheid dat je dat gewoon niet geloofd dat je gaat denken dat ze niet menen wat ze zeggen. Dat alles bij elkaar zorgt ervoor dat je in een hele zware spiraal naar beneden wordt getrokken. Ik ben ook door deze onzekerheid en de negatieve gedachtes over mijzelf, in een depressie gekomen.
Mijn afgelopen relatie heeft mij wel heel erg laten inzien wat voor mensen ik wel, maar ook juist niet om mij heen wil hebben. Die relatie is geëindigd omdat ik een lijstje opgestuurd kreeg, van mijn toenmalige vriend, met daarin tien eisen aan wat ik moest veranderen aan mijzelf. Ik moest mijn eigen vrienden gaan zoeken, ik moest hobby's gaan vinden en zelfs dat ik een diëtiste moest raadplegen. Dat was voor mij de laatste druppel. Sinds die relatie voorbij is ben ik heel erg op mezelf gaan focussen en heb ik gezorgd dat ik alleen maar leuke en positieve mensen om mij heen heb. Ik ben destijds ook begonnen aan een opleiding die ik al heel lang wilde doen en nu eindelijk kon doen. Doordat ik op die opleiding ook heel veel nieuwe mensen heb leren kennen, die mij wel die juiste positiviteit geven, gaat het wel steeds een stukje beter met mij.
Ik ben nog lang niet waar ik wil zijn, maar met kleine stapjes gaat het steeds een stukje beter. Ik ben me ook heel erg bewust dat het helemaal niet erg is als het een keertje minder goed met me gaat. Als ik me weer een keertje kut voel, hoeft dat niet te betekenen dat ik weer in die negatieve spiraal naar beneden ga, want met geen één persoon op deze wereld gaat het altijd goed. Ik ga nu in ieder geval alleen maar voor positiviteit en mijn doel is dat ik aan het einde van mijn 21e levensjaar tegen mijzelf in de spiegel kan zeggen: "ik mag er zijn and I'm looking damn good!".
Frederique door Meike van der Weij
Frederique door Tess van Oosten
Merel
Ik heb het idee dat het bewustzijn van de mens aan het veranderen is. Ik zie extreme reacties ontstaan op bepaalde bewegingen zoals de queer community, mensen die anders zijn, de stereotypen van man en vrouw die doorbroken worden. Ik zie dat mensen daar moeite mee hebben, er wordt extreem gereageerd op de mensen die uit de hokjes stappen.
Wat ik merk is dat het beperkend is om in die hokjes te denken. 'Als je een vrouw bent kan je een jurk aan en als je een man bent kan dat niet’, waarom niet? Het is dat mensen dat ooit hebben bedacht, als ik daarbij stil sta vind ik dat ontzettend vreemd en een beetje eng. Dat die 'waarheid' zo lang onveranderlijk voort blijft leven.
In mijn middelbare schooltijd was ik meer “meisje, meisje”, nog steeds op mijn eigen manier, maar op een gegeven moment had ik mijn haar korter geknipt tot mijn schouders. Ik merkte dat ik dat leuk vond. Het werd steeds korter, korter en korter en uiteindelijk had ik dus echt kort-kort haar. Dat was voor mij een heel bijzonder moment, ik kwam helemaal tot leven. Er ontstond een ander gevoel, ik had een stukje van mijzelf gevonden wat ik echt nog miste. Ik las laatst iets terug wat ik een tijd geleden had opgeschreven; ik schreef dat ik het gevoel had dat er een stukje van mijzelf nog miste. Nadat ik dat las, viel het op zijn plek: dat ging om het queer stukje in mij.
Toen ik kort haar had kreeg ik vaak het idee dat mensen in verwarring een tweede blik op mij wierpen; ‘Is dat nou een jongen? Of is het een meisje?’. Dat vond ik eigenlijk best wel leuk, ik had het gevoel dat ik iets los maakte bij mensen, er ontstond een vraag. Toen begon ik mij te realiseren hoe bizar het eigenlijk is hoe snel er een stempel op je gedrukt wordt als je haar kort is, als vrouw met kort haar is dat al snel de stempel ‘lesbienne’.
Ik denk dat dat ook een rede is waarom veel vrouwen geen kort haar durven te nemen terwijl ze dat misschien wel zouden willen, ook met de vraag ‘vinden mannen mij dan nog wel aantrekkelijk?’. Daarbij heb ik zelf ook de ervaring gehad dat jongens tegen mij zeiden ‘ik vond je wel mooier met lang haar’. Ik voelde mij juist zo levendig met mijn korte haar, waarom zou je het dan mooier vinden als ik lang haar heb en mij minder levendig voel?
Ik merk dat wanneer ik mijzelf als mens zie, er zo veel werelden voor mij open gaan. Je realiseert het je niet, maar de stereotypen van genders zorgen voor heel veel grenzen. Stel je bent iemand die zich echt identificeert als non-binair, dus dat je geen man bent en geen vrouw, misschien van beide een beetje. En je gaat naar het toilet, dan moet je iedere keer al die keuze maken. Het is een dagelijkse vraag: ‘waar voel ik me goed bij?’.
Ik vind het tof dat we er zelf achter moeten komen wat voor ons belangrijk is in het leven, het is niet voor ons uitgeschreven wanneer we op deze wereld terechtkomen. Omdat het leven niet perfect is moeten we ons daar zelf in ontwikkelen. Juist doordat je al die dingen tegen komt op jouw paadje in het leven, ontdek je zo veel over jezelf, de mensen om je heen en over de wereld. Ik zou wel meer bewustwording willen creëren bij de mensheid, van wat er allemaal leeft en wat er allemaal is, om je heen maar ook in jezelf. Zodat mensen weer contact hebben met zichzelf en daardoor ook met hun omgeving.
Het is heel eng om jezelf kwetsbaar op te stellen en je hart te volgen, want het is best een heftige wereld. Ik denk dat het heel belangrijk is dat iedereen zijn eigen paadje daarin vindt en daarbij zijn eigen ontwikkelingen doormaakt.
Het liefst met een open blik naar de wereld, want er is oneindig veel te zien, te voelen en te beleven.
Merel door Meike van der Weij
Merel door Tess van Oosten
Tess door Meike van der Weij
